Može li srpsko selo da bude bogato kao što je švajcarsko, ili slovenačko? Može li u Srbiji poljoprivredni proizvođač da živi dobro kao što živi njegov kolega u Nemačkoj, ili Francuskoj?
Mnogi su postavljali ova pitanja, poneko je pokušavao i da odgovori, ali niko se nije usudio da u praksi proveri koliko se može uraditi za napredak seoskih delova Srbije. Do ove jeseni. Do početka Deltinog projekta „Naše selo“.
Goran Nikolić je rođen kao slabovido dete, sa teškom dijagnozom nedostatka mrežnjače. Živeo je i danas živi život osobe sa invaliditetom, sa samo 5% očuvanog vida. Ali Goran nije neko ko dozvoljava da ga fizički nedostaci ograniče. Još kao dete ponašao se kao vođa u dečjim igrama, a kasnije je svoje liderstvo pokazivao kao aktivista i sportista, biciklista i atletičar.
Neki lepi slučaj spojio je Gorana sa Delta Fondacijom. Iz tog poznanstva rodiće se jedno veliko prijateljstvo i akcije o kojima se danas priča.
Nikola Stajić ima priliku da radi ono što zaista voli. On je mladi uspešni gitarista iz Srbijie i stipendista prestižnog bostonskog muzičkog koledža Berkli. Međutim Nikolin put do ovog fakulteta nije bio nimalo lak. Nikola je stipendista Delta Fondacije od 2013. godine.
Zadužbine su oduvek bile znak razvijenog osećaja pripadnosti pojedinaca svom narodu, ali i visoko razvijene moralne potrebe ostvarenih ili bogatih ljudi da društvu vrate deo bogatstva koje su stekli.
Već nekoliko godina se u našem društvu vodi polemika oko oduzimanja dece siromašnim porodicama i njihovom smeštanju u hraniteljske porodice, koje na ime brige o deci dobijaju oko 40.000 dinara mesečno, po detetu. Da li taj iznos može da se dodeli biološkim roditeljima da bi se popravio njihov materijalni položaj? Moramo postaviti pitanje da li je samo siromaštvo osnov za izmeštanje dece iz bioloških porodica?